I have yet to confirm if Mama actually wrote this poem or not, but I will ask her later when she wakes up. This actually made me cry again. You know, it's only a few days now and it's your first angelversary and it's getting harder and harder for me, Mama and Inang. I can see that Mama is suffering from her recent posts on facebook. Bless her, that's her outlet. Anyway, here's the poem and I hope you'll like it:
Nasa'n ka man, naroroon ako
Sa kahirapan, s'ya rin gabay sa'yo
Sa bagyo ng buhay ay ako, ang siyang aakay sa iyo
Anumang sigla, ako ang karamay mo.
Kahit saang panahon ng buhay mo
Di magbabagong pag-ibig ko sa'yo
At sa bawat oras at araw, tangan ko sa palad ay ikaw
Di ka na sa akin ay maaagaw.
Kung minsan, sa isip mo'y iniwan ka
Na nag iisa sa buhay mo'y walang kasama
Sa lahat ng sandali, kahit sa pighati
Ako ay naroon sa'yong tabi
We know you're always with us Keith, but we miss you so much. We long to hold you again. We will forever love you anak ko.
Mommy Tintin
Anumang sigla, ako ang karamay mo.
Kahit saang panahon ng buhay mo
Di magbabagong pag-ibig ko sa'yo
At sa bawat oras at araw, tangan ko sa palad ay ikaw
Di ka na sa akin ay maaagaw.
Kung minsan, sa isip mo'y iniwan ka
Na nag iisa sa buhay mo'y walang kasama
Sa lahat ng sandali, kahit sa pighati
Ako ay naroon sa'yong tabi
We know you're always with us Keith, but we miss you so much. We long to hold you again. We will forever love you anak ko.
Mommy Tintin
No comments:
Post a Comment